تحصیل زنان و دختران از‌‌ همان مشروطه تبدیل به یک مساله شد...بررسی و پژوهش روی عکس و نامه‌های زنان به روزنامه‌ها موضوع کاملا دست نخورده‌ای است.

در فرهنگ مردمحور ایران نخستین بار در دورۀ مشروطه بود که حقوق زن مطرح شد. حمایت آزادیخواهان و پیشگامان توانست محدودیت‌ها و محرومیت‌های زن را تا اندازه‌ای جزیی کاهش دهد اما نتوانست ساختار وضعیت او را دگرگون کند...دستاورد مشروطه برای زنان نزدیک‌تر کردن زن به هویت زنانه، خودباوری و دگرگونی نظام اندیشگی او بود.

اگر چه زنان دوشادوش مردان مبارزه می‌کردند اما به‌گاه پیروزی مشروطه از سوی رهبران مشروطه‌خواه نادیده گرفته و حذف شدند و نام زنان در کنار نام مجانین قرار گرفت و حق رای در انتخابات مجلس مشروطه به آنان داده نشد. مساله دردناک این است که حتی روشنفکران مشروطه‌خواه که پیشتر در نوشته‌ها و گفته‌های خود از لزوم حضور اجتماعی زنان سخن می‌گفتند به یکباره سکوت اختیار کردند و شاهدان خاموش حذف اجتماعی زنان شدند.

در اوایل قرن بیستم زنان ارمنی به طور گسترده‌ای در جنبش ملی‌خواهانه ایران و جنبش زنان ایرانی در جریان انقلاب مشروطه مشارکت کردند.